De Brug van Vrede (Georgisch: მშვიდობის ხიდი) is een boogvormige voetgangersbrug over de Mtkvari-rivier in Tbilisi.
De 156 meter lange brug werd ontworpen door de Italiaanse architect Michele De Lucchi en werd officieel geopend op 6 mei 2010.
De dakluifel van gegolfd staal en glas is uitgerust met duizenden LED-lichten die dagelijks 90 minuten voor zonsondergang worden ingeschakeld en de rivier de Mtkvari en de gebouwen aan beide oevers belichten.
De structuur van de brug werd in Italië gebouwd en in 200 vrachtwagens naar Tbilisi getransporteerd terwijl de verlichting ter plaatse werd geïnstalleerd.
The Brug van de Vrede is een prachtig ontwerp en een handige verbinding tussen het nieuw aangelegde Rike Park en de oude binnenstad. Het biedt ook een prachtig uitzicht op de stad, vooral bij zonsopgang, zonsondergang of ‘s nachts.

De pulserende lichten communiceren het bericht in morsecode; het bericht communiceert chemische elementen uit het periodiek systeem van Mendelejev waaruit het menselijk lichaam bestaat. Het idee van de Italiaanse ontwerper Michele De Lucchi was om de boodschap uit te zenden die “het volkslied van het leven en het werk tussen mensen en naties” verkondigt.

Metekhi (Georgisch: მეტეხი) is een historische wijk van Tbilisi, gelegen op de verhoogde klif die uitkijkt op de Mtkvari-rivier. De buurt is de thuisbasis van de gelijknamige Metekhi-kerk van de Assumptie.

De Metekhi-kerk is een historisch monument (12de eeuw) dat aan de rand van de rotsachtige oever van de Kura staat, het fort en de residentie van Georgische tsaren. Onder de gewelven van de Metekhi-kerk werd de eerste Georgische martelaar – St. Shushanik gedood en begraven door haar vuuraanbiddende echtgenoot in de 5de eeuw na Christus.

Metekhi werd voor het eerst genoemd in de kronieken in de 13de eeuw. De kerk werd herhaaldelijk vernietigd en hersteld. Het leed het meest tijdens de Mongoolse invasie, waarna de eerste restauratie plaatsvond. In de 15de eeuw werd het opnieuw verwoest door Perzen. De Georgische tsaren herbouwden de tempel in de 16de – 17de eeuw. De volgende restauratie vond plaats halverwege de 19de eeuw; toen werden alle omliggende vestingwerken ontmanteld en vervangen met het gevangenisgebouw.

Tegenwoordig zijn het hoge bouwplan in het vierkant met het ronde torentje bedekt met een puntdak in het midden – de overblijfselen van het oude fortcomplex van het kasteel, het klooster en de kerk nog te bewonderen.

Naast de kerk staat een modern monument – een bronzen ruiterstandbeeld van Vakhtang Gorgasali, de stichter van de stad.

Narikala (Georgisch: ნარიყალა) is een oud fort dat uitkijkt over Tbilisi en de rivier de Kura. Het fort bestaat uit twee ommuurde gedeelten op een steile heuvel tussen de zwavelbaden en de botanische tuinen van Tbilisi. Op het lagere gedeelte staat er de onlangs herstelde Sinterklaas-kerk. Het is nieuw gebouwd in 1996-1997 en vervangt de oorspronkelijke 13de-eeuwse kerk die bij een brand werd verwoest. De nieuwe kerk is van het ‘voorgeschreven kruis’ type, met deuren aan drie zijden.  Het interne deel van de kerk is versierd met de fresco’s met scènes uit zowel de Bijbel als de geschiedenis van Georgië.

De grootsheid van dit kasteel gaat de diepte van eeuwen in. Het verrast met zijn hoge muren en zijn onneembare torens, gelegen op de berg Mtatsminda, en biedt een prachtig uitzicht op het hele Tbilisi. Gesticht in de 4de eeuw, dus ongeveer dezelfde leeftijd als de stad. Aanvankelijk heette de oorspronkelijk Perzische citadel Shuris-Tsikhe die vertaald kan worden als “benijdenswaardige vesting”. Het werd uitgebreid door de Umayyaden in de 7de eeuw en later, door koning David de Bouwer (1089-1125). De Mongolen doopten het om naar “Narin Kala” (d.w.z. “Klein Fort”).

Al in de 7de-12de eeuw, samen met de groei van de stad, groeide ook de kracht. De stadsmuren liepen naar de rivier en de heersers van het kasteel hadden volledige controle over handelsroutes die langs de rivier de Kura liepen. Narikala was in feite ontoegankelijk vanwege de omliggende bergen, maar de citadel werd nog steeds veroverd, verwoest en herbouwd. De huidige vorm van het fort behoort bijvoorbeeld tot het Arabische architectuurtype van de 7de-12de eeuwen. Zoals elke militaire verdedegingsfaciliteit in de buurt van de citadel waren er geheime doorgangen, evenals een speciaal systeem van watervoorziening.

Maar in 1827 kon het fort de krachten van de natuur niet weerstaan ​​- een grote aardbeving verwoestte een groot deel van de muur en torens van Narikala. Tegelijkertijd werd de Kerk van St. Nicolaas, die zich in de citadel bevond, verwoest. De overblijfselen van de heiligdommen werden alleen gevonden tijdens de opgravingen van 1966, en een paar jaar later werd een tempel, gebouwd in de 13de eeuw, hersteld. Vandaag in Narikala zijn er veel restauratiewerkzaamheden uitgevoerd om de oude citadel niet alleen te beschermen tegen indringers, maar ook tegen de tijd. Het is nu ruim vijftienhonderd jaar oud, Georgia is gegroeid en het fort kijkt nog steeds uit over de stad.

De Kathedraal van de heilige Drievuldigheid van Tbilisi (Georgisch:თბილისის წმინდა სამების საკათედრო ტაძარი), ook wel bekend als de Sameba Kathedraal, is de belangrijkste kathedraal van de Georgisch-Orthodoxe Kerk in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Het is de zetel van de Katholikos-Patriarch van Geheel Georgië. De kathedraal werd gebouwd tussen 1995 en 2004 en is het grootste religieuze gebouw in Georgië, in de Zuidelijke Kaukasus en de op drie na hoogste orthodoxe kerk in de wereld.

De hoogte van de kathedraal loopt op tot 101 meter met een diameter van 137 meter. De koepel en het 2,5-toon kruis van de kathedraal zijn verguld. Het idee om een ​​nieuwe kathedraal te bouwen ter herdenking van 1500 jaar autonomiteit van de Georgisch Orthodoxe Kerk en 2000 jaar na de geboorte van Jezus, ontstond al in 1989, een cruciaal jaar voor het nationale ontwaken van de toenmalige Sovjetrepubliek Georgië. In mei 1989 kondigden het Georgisch Orthodoxe Patriarchaat en de autoriteiten van Tbilisi een internationale wedstrijd aan voor het project “Holy Trinity Cathedral”. De bouw van de kerk werd uitgeroepen tot een “symbool van de Georgische nationale en spirituele opwekking” en werd veelal gesponsord door anonieme donaties van verschillende zakenmensen en gewone burgers.

De kathedraal maakt deel uit van het gehele complex, waaronder de residentie van de Patriarch en een klooster, school voor theologie en academie, hotel en het complex bestaande uit negen kapellen, waarvan er vijf onder de grond zijn gelegen. Het fundament van de kathedraal was volgens alle tradities: onderdelen van heilige plaatsen werden in de kelder geplaatst zoals rotsen van de Sion-berg en de Jordaan, de aarde van Jeruzalem en van het graf van St. George. De klokken voor de kathedraal werden in Duitsland gegoten. Er zijn er negen, en de grootste weegt 8.000 kg. Er worden ook heilige voorwerpen bewaard in deze kerk, waaronder de unieke handgeschreven bijbel uit 1984-2004.

De Sioni-kathedraal (Georgisch: სიონი (ტაძარი)) is een Georgisch-Orthodoxe kathedraal in de hoofdstad Tbilisi. De kerk is gewijd aan het hoogfeest Ontslapen van de Moeder Gods. De kathedraal van Sioni draagt de naam van de berg Zion in Jeruzalem zoals het een traditie was in het middeleeuwse Georgië om religieuze gebouwen te vernoemen naar plaatsen in het Heilige Land.

Sioni Cathedral is een van de bekendste monumenten in de oude stad. Het begin van de constructie dateert uit de 5de – 6de eeuw en de voltooiing – de eerste helft van de 7de eeuw. Tegenwoordig is Sioni de residentie van de Catholicos – de Patriarch van de Georgische christelijke kerk. Daar wordt het grootste relikwie van Georgië bewaard, het kruis van St. Nino dat het christendom op Georgische bodem vestigde. Het kruis is gemaakt van twee wijnranken en is verweven met het haar van de heilige volgens de legende.

Sioni werd herhaaldelijk vernietigd door vijanden. Maar telkens steeg het uit de as. Ondanks de hoge status van de tempel, is de uitstraling bescheiden en gereserveerd. De architecturale stijl herinnert aan de strenge katholieke structuren van een religieuze cultus zonder veel franjes. Het enige sieraad van de kathedraal is de hoge toren met de puntige torenspits die torent boven het centrale deel van Sioni. De koepel rust op de gewelven die de altaarwanden afsluiten en twee afzonderlijk staande pijlvormige kolommen.

Georgian National Youth Palace (Georgian: საქართველოს მოსწავლე ახალგაზრდობის ეროვნული სასახლე), oorspronkelijk het Vorontsov’s Paleis, is een historisch gebouw gelegen op Rustaveli Avenue in Tbilisi. Het heeft eerder gediend als de residentie van de keizerlijke onderkoning van de Kaukasus. De oorsprong van het gebouw vindt zijn begin in de annexatie van Georgië in 1801 door het Russische rijk. Het paleis werd gebouwd in plaats van een eerder gebouw dat gebouwd was voor de keizerlijke hoge commissaris Pavel Tsitsianov, zelf van Georgische afkomst, die was aangesteld om de nieuw geannexeerde gebieden te besturen. Het huidige gebouw werd gebouwd in het midden van de 19de eeuw en is sindsdien meerdere keren uitgebreid, opnieuw opgebouwd en opnieuw ingericht om tegemoet te komen aan de behoeften van latere onderkoningen, die van een steeds hogere rang en statuur waren, zoals de eigen zoon van de keizer.

In 1918, in het midden van de ontbinding van het Russische Rijk, huisvestte het gebouw de lokale overheid, de Transcaucasian Seim. Op 26 mei 1918 verlieten de Georgische vertegenwoordigers, terwijl de regering bijeenkwam, het paleis en verklaarden in de witte zaal naast het gebouw de oprichting van de Eerste Georgische Republiek. In 1921 viel het Rode Leger Georgië binnen. De regering van de Sovjet-Georgië bezette het gebouw tot 1937, toen besloten werd het gebouw te schenken aan de kinderen van het gebied.

Op 2 mei 1941 opende het paleis officieel zijn deuren voor kinderen. Vandaag zijn er 13 kabinetten, 6 studio’s en 1 workshop in het paleis. In totaal zijn ongeveer 550 hobbygroepen actief, waarin ongeveer 7000 leerlingen zijn ingeschreven.